मलाई अस्विकार छ - उत्सव चाैलागाई ।

कविता : मलाई अस्वीकार छ । 
                      -उत्सव चौलागाईं 

विश्वविद्यालयको 
कानको गोजीभित्र
हालिदिएर हेयरिङ एड
सुनाउनु छ
भेन्टिलेसन मसाज गरिरहेको घामको सुसेली  

भिजाउन खेतको कलेटी ओठ 
कुलोले खोलिरहेको चुकुल हेर्न
आँखामा थपिदिनु छ एक चन्द्रमा उज्यालो  

कुहिरोले ढाकिरहेको चिसो छोप्न
ओढाइदिनु छ 
न्यानो अक्षरको छाला आङमा 

आकाशमाथि उडिरहेको जुनकिरीजस्तो
अँध्यारो गालाको कुनाकाप्चाभित्र
टाँसिदिनु छ चम्किला तारा 

बाटो बनाउँदै हिँडिरहेको खुट्टाको पनि
किन लाग्छ बाडुल्की ऐनालाई ?
आँगनमा नाँचिरहेको करेसाले
आपसमा खेलिरहेको रक,पेपर र सिजरको
समाजशास्त्र के हो ?
स्पष्ट कोर्नु छ मार्गदर्शक सिद्धान्त 

समता फुलाउँदै बगैँचाको सुगन्धभरि
समावेशी चेतनाको खुट्किला चढेर
भर्नु छ इन्जिनियरिङ मस्तिष्क 
तोप चराझैँ 

उमार्नु छ छातीभरि
रिसालु ढुङ्गाबाट बुद्धमुर्ति बनाउने कला 
सांस्कृतिक जराको सिँयालमा 
स्वपहिचान खोज्ने इच्छाशक्ति 

चलाउनु छ
पसिनाले समाइरहेको माटोको अ‍ौँला
आँसुले उत्पादन गरिरहेको हरियो आवाज
हिमालले काखमा राखेर
माडिरहेको पहाडको मैलो घाँटी 
ढाडको घमौरा मार्दै 
तराईको कपालमा ठुङ हानिरहेको 
प्रेमको कार्यशाला 

अब गर्नु छ हामीले
आफ्नै विश्वविद्यालयमा 
प्राकृतिक पाठ्यक्रमको गर्भधारण 

प्रिय ! 
मलाई अस्वीकार छ
डिपेन्डेन भिजा र पिआर ।